Op dit moment ziet het er voor mij allemaal nog zeer goed. We zijn er vroeg bij, aangezien de cellen die ze voor de biopsie uithaalden nog allemaal ingekapseld zaten. De kans is groot dat er buiten de zone die ze gezien hebben geen kwaadaardige cellen meer aanwezig zijn, laat staan uitzaaiingen.
Een paar keer hoorde ik van de dokters dat van alle kankers die je kan hebben deze nog de beste is. Een rare zin als je hem zo leest. Baarmoederhalskanker ontwikkelt zeer traag en zaait maar zelden uit.
De gynaecoloog zelf, is vrij gerust in de situatie. Zij heeft nog nooit een patiënt gehad, die regelmatig op controle gaat al een uitzaaiing heeft. Een negatief bijkomend feit bij mij is wel,dat ik 7 jaar geleden reeds een voorstadium had maar wel op een andere plaats.
Een garantie geeft niemand mij, er is altijd een KLEINE minder gunstige kans. Bij 9 op 10 vrouwen is alles weg en komt het ook nooit meer terug. Maar die 1/10 daar wil ik wel op voorbereid zijn. Daarom dat ze ook niet meteen mijn baarmoeder willen uithalen (Wat ik wel liever had gehad). Zodat ze achteraf de kans nog hebben om het weefsel rond de baarmoeder weg te snijden indien daar ook al kwaadaardige cellen zitten.
Na de Conisatie ( ingreep die hetzelfde is als mensen in Cat1, Cat2, en Cat3) ga ik al een feedback krijgen over wat er gezien is. Maar geen echte resultaten, daarvoor is het 10 dagen bang afwachten op info van het labo.
Op dit moment voel ik mij er wel vrij goed bij. Ik zit niet in de put of laat de moed zeker niet zakken. Ik bereid me mentaal voor op het slechte maar ga natuurlijk voor het beste. Er zijn mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en er nooit met iemand hebben over gesproken. Ik ben op zulke ogenblikken helemaal geen straffe madam. Ik maakte kanker mee op de eerste rij bij mijn mama. En ook al ben ik helemaal niet in een stadium zoals zij, toch hebben de woorden kanker en kwaadaardige cellen, dezelfde paniek zaaiende invloed op mijn gedachtestroom.
Ik had niet verwacht om zo veel reacties te krijgen op mijn vorig bericht. Het doet natuurlijk wel heel veel deugd, dat iedereen meteen zo hard met je inzit en je het beste toewenst. Mij stelt het zeer gerust, verhalen van mensen te horen die hetzelfde hebben meegemaakt . En vooral dat die ALLEMAAL een zeer goede afloop kenden.
Het is niet evident om dit allemaal te delen, ik hoop dat mensen die het lezen hierdoor op hun hoede zijn dat dit op 34 jarige leeftijd geen uitzondering is. En mij er zeker niet op veroordelen.
Een paar keer hoorde ik van de dokters dat van alle kankers die je kan hebben deze nog de beste is. Een rare zin als je hem zo leest. Baarmoederhalskanker ontwikkelt zeer traag en zaait maar zelden uit.
De gynaecoloog zelf, is vrij gerust in de situatie. Zij heeft nog nooit een patiënt gehad, die regelmatig op controle gaat al een uitzaaiing heeft. Een negatief bijkomend feit bij mij is wel,dat ik 7 jaar geleden reeds een voorstadium had maar wel op een andere plaats.
Een garantie geeft niemand mij, er is altijd een KLEINE minder gunstige kans. Bij 9 op 10 vrouwen is alles weg en komt het ook nooit meer terug. Maar die 1/10 daar wil ik wel op voorbereid zijn. Daarom dat ze ook niet meteen mijn baarmoeder willen uithalen (Wat ik wel liever had gehad). Zodat ze achteraf de kans nog hebben om het weefsel rond de baarmoeder weg te snijden indien daar ook al kwaadaardige cellen zitten.
Na de Conisatie ( ingreep die hetzelfde is als mensen in Cat1, Cat2, en Cat3) ga ik al een feedback krijgen over wat er gezien is. Maar geen echte resultaten, daarvoor is het 10 dagen bang afwachten op info van het labo.
Op dit moment voel ik mij er wel vrij goed bij. Ik zit niet in de put of laat de moed zeker niet zakken. Ik bereid me mentaal voor op het slechte maar ga natuurlijk voor het beste. Er zijn mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en er nooit met iemand hebben over gesproken. Ik ben op zulke ogenblikken helemaal geen straffe madam. Ik maakte kanker mee op de eerste rij bij mijn mama. En ook al ben ik helemaal niet in een stadium zoals zij, toch hebben de woorden kanker en kwaadaardige cellen, dezelfde paniek zaaiende invloed op mijn gedachtestroom.
Ik had niet verwacht om zo veel reacties te krijgen op mijn vorig bericht. Het doet natuurlijk wel heel veel deugd, dat iedereen meteen zo hard met je inzit en je het beste toewenst. Mij stelt het zeer gerust, verhalen van mensen te horen die hetzelfde hebben meegemaakt . En vooral dat die ALLEMAAL een zeer goede afloop kenden.
Het is niet evident om dit allemaal te delen, ik hoop dat mensen die het lezen hierdoor op hun hoede zijn dat dit op 34 jarige leeftijd geen uitzondering is. En mij er zeker niet op veroordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten